Een paar jaar geleden bij het HSP Café zei ik even sarcastisch erin ‘gho gezellig de feestdagen, mag je bij iedereen op visite en lekker eten etc.’ hahaha de reacties kwamen direct: Nou ik zou liever vluchten, op vakantie ofzo, omg gezellig doen en drukte *zucht*
Ik herken ze! Vooral van een jaar of 10 geleden, toen ik nog op elke uitnodiging inging en vond dat ik mee ‘moest’ doen. Mijn ouders zijn gescheiden en beide opnieuw getrouwd (dat is al 2 families) in die tijd had ik een vriend en zijn ouders woonden niet om de hoek, en vonden toch wel dat we ook ‘gezellig’ konden komen met kerst en vooral blijven eten (ze maakten er veel werk van) Dus daar gingen we kerstavond naar mijn vader! Eerste kerstdag doorbrengen bij mijn moeder! En tweede kerstdag met de trein heen en weer doorbrengen bij mijn toenmalige schoonouders.
Deze kerstdagen staan mij nog zo helder voor de geest. De dag na kerst was ik compleet gesloopt en doodziek (overgeven, doodmoe en last van mijn maag en darmen) kon ik nog net ‘gezellig’ bijtrekken om Oud & Nieuw aan te kunnen. Dat ik vooral deze kerstdagen nog zo goed herinner is denk omdat toen het besef kwam. Waar ‘was ik in godesnaam mee bezig’? Wie maakte ik hier blij mee? In ieder geval niet mijn gezin of mezelf!
Het zal 1 van de omslagpunten zijn geweest waarop ik mijn leven voor mijzelf ging verbeteren. Van wie moest ik dit eigenlijk? Wie gunde mij een doodzieke week tussen kerst en Oud & Nieuw euh niemand toch! 😉 Nee ik wilde graag mee doen, aardig gevonden worden en erbij horen. Maar op deze manier ging het alleen ten koste van mezelf en mijn gezondheid.
10 jaar is een lange tijd, en ik ben echt nog wel eens gestruikeld over mijn ‘graag mee willen doen, aardig gevonden willen worden en erbij horen’. Maar na dat besef ben ik wel langzaamaan steeds beter voor mezelf gaan zorgen. Gaan doen wat bij mij past en wat goed voelt. En natuurlijk vind niet iedereen het leuk als je een keer niet komt of (wat ook helpt) niet de hele dag of halve dag, maar gewoon 1 of 2 uurtjes komt. Maar hoe sterker je voor jezelf gaat staan hoe minder het een ‘probleem’ lijkt. Mijn familie en gezin blijken het zelf ook prettiger te vinden meer tijd voor zichzelf te hebben. 😉
Dit klinkt misschien wat makkelijk en dat is het zeker niet altijd. Maar ik heb wel ondervonden dat ik mezelf steeds leuker ga vinden en ik mij lichamelijk beter voel nu ik meer naar mijn gevoel hierin luister. Ik word sterker en het kan mij steeds minder schelen wat andere mensen vinden. En heb zelfs in mijn laatste relatie gemerkt (waar ze op alle feestdagen, pasen, hemelvaart enz samen gingen gourmetten) Dat ‘ok ze snappen het niet altijd en vinden mij misschien niet altijd even gezellig’ omdat ik er niet altijd bij was, het werd wel geaccepteerd en ze vonden mij er echt niet een minder leuk mens om. Ik ben ik met mijn eigenaardigheden tja so be it! 😀
Ik wens iedereen een hele fijne feestdagen met voldoende ruimte om te zijn wie jij bent en te doen wat voor jou goed voelt!
Liefs Melanie
HSP Cafe Deventer 
Dat speelde vroeger al in het gezin waar ik opgegroeid ben. Eerste kerstdag bij opa en oma en tweede kerstdag bij de andere oma. Tot mijn vader zei dat hij er genoeg van had en als ze ons met kerst wilden zien, ze dan maar naar ons moesten komen. Hij had tenslotte zelf ook een gezin.
Zolang we nog geen kinderen hadden, vond ik het allemaal wel best. Hopte met de kerst van de ene naar de andere familie en viel tweede kerstdag-avond volgevreten in slaap. Tussen Kerst en oud en nieuw was ik meestal vrij dus de derde kerstdag werd gebruikt om uit te buiken.
Maar toen we zelf kinderen kregen huldigde ik hetzelfde principe als mijn vader. Eén Kerstdag voor een ander en de andere Kerstdag voor onszelf.
Nu ik gescheiden ben, word ik nog weleens uitgenodigd door deze of gene. Maar tweede Kerstdag is voor mij en de kinderen. Wat er ook gebeurt!