Het thema van het HSP Café Deventer van maart is ‘jezelf zijn’, het klinkt zo gewoon maar hoeveel mensen en vooral HSP-ers zijn helemaal zichzelf? Persoonlijk denk ik heel weinig.
Hoelang mag/kan je eigenlijk ‘jezelf zijn’? Je gaat naar school en/of hebt ouders, familie of krijgt vriend(jes)en en je wordt beïnvloed en geconditioneerd. Je verhaal begint, de eerste paar jaar ben je nog lief en schattig, daarna moet je je aan regels houden en je gedragen zoals het past in je omgeving. De meeste van ons kunnen dit behoorlijk lang volhouden ‘zijn zoals je denkt dat de buitenwereld je graag ziet’. Sommige (en in mijn beleving geen hooggevoeligen) zelfs hun hele leven. Maar vooral HSP-ers lopen ergens in hun adolescentie of iets later keihard tegen zichzelf aan en komen erachter dat dit niet is wie ze werkelijk diep van binnen zijn en om gelukkig te zijn er dingen zullen moeten veranderen.
Het keihard tegen jezelf aanlopen kan verschillende vormen aannemen maar over het algemeen ga je volledig onderuit (overspannen, burn-out etc….) en schieten op een gegeven moment je ogen open. Oftewel je realiseert je (iig alvast een aantal dingen/ situaties) dat hoe je je het altijd deed niet bij je paste en je heeft gegeven wat niet bij je hoorde.
En dan begint de lange weg omhoog (meestal en wel zo handig met professionele hulp) jezelf pellen als een ui en (her) ontdekken wat wel echt bij je past en wie jij werkelijk bent. Een lang proces en als het hebt (her) ontdekt komt er nog de moed bij kijken om het op jouw manier te gaan doen. Tegen alle adviezen en beter wetende mensen in voor jezelf gaan staan en “ZIJN”. Vanuit je hart en intuïtie leven! Dit gaat met veel vallen en opstaan, maar word steeds makkelijker als je ontdekt dat het leven zoveel mooier is en jij zoveel gelukkiger als je simpelweg “JIJ” bent.
Ik praat uit ervaring (natuurlijk 😉 ) rond mijn 20 ste heb ik straatvrees gekregen. Ik leefde niet mijn leven vanuit mijn hart, maar probeerde het iedereen in mijn omgeving naar de zin te maken. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 13 jaar was en ik had het gevoel geen basis meer te hebben. Het was hard werken om aardig gevonden te worden en zo ergens bij te horen. Ik zette door en overwon mijn angst, dacht na 2 jaar genezen te zijn, dit bleek niet waar te zijn kwam ik aan het begin van mijn opleiding op mijn 36 ste (een huwelijk, 2 kids en een scheiding later) achter. Ik was gaan overleven en zag weinig zonnig in mijn leven, het was gewoon nog steeds heel hard werken.
En daar begon mijn proces (na een aantal zwarte jaren pas echt) en dat gaat nog steeds door. Eerst via mijn opleiding en professionele begeleiding. Daarna kon ik het alleen, en ging het meer ‘go with the flow’ ipv hard werken. Luisterend naar mijn intuïtie en mijn hart volgend ben ik mijn eigen praktijk begonnen. En nu zie ik dat ik door de afgelopen (ruim) 3 jaar heel veel alleen te zijn geweest en op mezelf te vertrouwen ik steeds meer ben gegroeid. Nog meer mezelf ben gaan zijn. Veel met mijn hoofd aan het werk geweest, hiermee bedoel ik bewuster geworden van wat er in mijn hoofd omgaat en ervoor leren kiezen waar ik mee bezig wil zijn in mijn gedachten. Dit heeft mij veel rust gebracht, en inzage en vertrouwen dat alles op mijn pad komt als dat de bedoeling is en ik eraan toe ben. (je krijgt nooit meer op je bordje dan je aankan)
Mijn nieuwste les/ proces sinds iets meer dan 2 jaar geleden is dus het tegenkomen van mijn ‘tweelingziel/ twinflame’ **. Een push van binnenuit om te veranderen (anders sporten, gezonder eten, minder alcohol en koffie drinken, met roken) en beter voor mijn lijf, leven en zelf te zorgen. Mij meer bewust zijn van mijn innerlijke (leiding) stem om van daaruit bij mijn levensdoel en het volledige houden van mijzelf uit te komen.
Volgens mij is dat het ‘leven’ steeds met jezelf bezig zijn om meer jezelf te worden, te (her)ontdekken wie/wat je bent, waar je voor staat vanuit je hart, en waarom je hier op aarde bent. Doe je dit niet of sluit je liever je ogen dan gaat er iets heel erg pijn doen of word je ziek. Ook daar kan je ‘mee leven’ maar zo is het volgens mij niet bedoelt. Dat zijn de symptomen van het feit dat je het anders zou moeten doen om je doel te bereiken.
Liefs Melanie ❤
** http://www.carmacoaching.nl/tweelingziel-liefde.php http://www.twinflamesoulmates.com/twin-flame-signs.html http://thespiritscience.net/2014/07/17/the-stages-of-a-twin-flame-relationship/
HSP Cafe Deventer 
Mooi geschreven!
Dank je wel Arie 😉